H ιστορία της μαγειρικής ξεκινά από τα προϊστορικά χρόνια, όταν αυτή είχε ακόμη υποτυπώδη μορφή. Η ανακάλυψη της σούβλας και της χύτρας ήταν στοιχεία που βοήθησαν στην εξέλιξή της. Στα ομηρικά χρόνια φαίνεται καθαρά η σημασία που έδινε ο άνθρωπος των χρόνων εκείνων στο φαγητό: λιτό μεν αλλά ποιοτικό επέλεγαν, όσοι μπορούσαν βέβαια. Στα συμπόσια…
Στις 4 του φετινού Μαΐου η συγγραφέας Λίσα Πράις έστελνε μήνυμα στους πολυάριθμους φίλους και γνωστούς της: «Σήμερα φεύγω για την ευρωπαϊκή περιοδεία προώθησης του βιβλίου μου. Ήταν εξαιρετικός ο συντονισμός της ατζέντισσάς μου του εξωτερικού Heather, στην οποία οφείλω πολλές ευχαριστίες. Κατευθύνομαι αρχικώς προς την Ισπανία, κι έπειτα προς τη Λισαβόνα, Πορτογαλία, όπου θα…
Η τέχνη, ως γνωστόν, προήλθε από την έμφυτη καλλιτεχνική ροπή του ανθρώπου, από την ανάγκη του για το ωραίο που υπήρχε και υπάρχει απ’ αιώνος και πρόκειται για καθαρτήρια ψυχική δύναμη, για πνευματική λειτουργία, σκοπός της οποίας είναι η πραγμάτωση και απόλαυση –προς όφελός μας– του ωραίου, μια και πέρα από κάθε λογική, η τέχνη ξέρει…
Συχνά σκέπτομαι και θαυμάζω: Τι μαγεμένο και ανήκουστο ταξίδι έκανε η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων αφότου ήλθε στο φως (1865) μέχρι τις μέρες μας! Να την πήρε τo χελιδόνι στα φτερά του (όπως την Τοσοδούλα) ή μήπως πανώριοι ερωδιοί; Ή ίσως οι υπέροχοι αδελφοί αγριόκυκνοι, όπως στο παραμύθι του Άντερσεν; Πάντως με όποιο μεταφορικό μέσο κι…
«Η αντίληψη της ομορφιάς είναι μια ηθική δοκιμασία». Πριν καν ξεκινήσει τον πρόλογο του μυθιστορήματος, η συγγραφέας Siobhan Vivian τοποθετεί σαν επίγραμμα την ανωτέρω φράση του Χένρι Ντέιβιντ Θόρο (1817-1862), ξεχωριστού Αμερικανού φιλοσόφου, φυσιοδίφη, σημαντικού πεζογράφου του υπερβατισμού, και ποιητή, φυσιολάτρη – ήταν άτομο μαχόμενο και θαρραλέο. Και είναι μια ευκαιρία για όλους μας, τέτοιες…
«…όταν τελείωσα το παραμύθι και το διάβασα ένιωσα ότι μιλούσα για τον αποχωρισμό από τη μητέρα, που ήταν για μένα μια Μαραλά. Ήταν για μένα ένα μαγικό πρόσωπο. Νομίζω δηλαδή ότι μιλώ για το ταξίδι της αυτονομίας. Βέβαια, μπορεί κανείς να κάνει κι άλλες αναγνώσεις, για τη μετάβαση, ας πούμε, από τον κόσμο της προφορικότητας…
Ξέρω, κάθε φορά που παίρνω στα χέρια μου ένα βιβλίο του Ιρλανδού Τζον Μπόιν, πως διαβάζοντάς το θα πεταρίσει πολλές φορές η καρδιά μου κι άλλο τόσο θα αναστενάξει γλυκά. Άλλωστε μες στους σκοπούς της τέχνης δεν είναι και το να ανάβει φλόγες εμπρός στα μάτια που θα φωτίσουν μονοπάτια ψυχής ικανά να οδηγούν σε…
Για την αξία και την πολυτιμότητα της ευγένειας μίλησαν πολλοί. Ανάμεσά τους και ο Πλούταρχος: «Όποιος συνήθισε να αντιμετωπίζει τις καταστάσεις της ζωής ήρεμα και με καλοσύνη, εύκολα μπορεί να συναναστρέφεται τους ανθρώπους με ευγένεια και πραότητα». Και ο Μονταίν: «Η ευγένεια είναι μια επιστήμη μεγάλης σπουδαιότητας. Μοιάζει με την ανθρώπινη ομορφιά και χάρη, που…
Ήταν κάποτε, διαβάζουμε, ένα παγκάκι στην άκρη της προκυμαίας. Βαμμένο κόκκινο της φωτιάς. Ωραίο σημείο να κάθεσαι, να ξαποσταίνεις κοιτώντας και ακούγοντας τη θάλασσα. Ο καθένας ευχαριστιέται και ηρεμεί μπροστά της καθισμένος στο ξύλινο παγκάκι. Τα παιδιά το επισκέπτονταν τα πρωινά. Αλλά αυτά κάθονταν στη ράχη του κι ετούτο εκνεύριζε τους περαστικούς, μα εκνεύριζε και…
Ένα νεανικό βιβλίο αισθαντικό, με ευγένεια γραφής και γλυκύτητα, στο οποίο αποτυπώνεται η τρυφερή αλλά και ιερή σχέση ανάμεσα σε γιαγιά και εγγονή, αλλά όχι μόνο αυτή: εμπρός στα μάτια αλλά και στη διάνοια του αναγνώστη περνούν εικόνες σεπτές, αισθήματα σεβαστά, τοπία ψυχής κατακτημένα από τη λήθη, πλην ικανά να ανθοφορήσουν στην πρώτη ματιά, στον…