«Σκοτώστε με, σκοτώστε, έλεγε το καημένο σκύβοντας το κεφάλι ως το νερό και καρτερώντας το τέλος του… Μα τι είδε μέσα στο διάφανο νερό! Τη ζωγραφιά του, που δεν το ‘δειχνε βαρύ, σταχτί και κακοκαμωμένο παπί, παρά ωραιότατο κύκνο!» Το Ασχημόπαπο, Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Έχω μια φίλη στην Κοπεγχάγη, μια ψηλή, ξανθιά γυναίκα νέα, τη…
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 6 Απριλίου 2013 «(…) Πέρασε το καλοκαίρι, το φθινόπωρο και ο χειμώνας, και ήρθε η άνοιξη ξανά. Είχε περάσει κιόλας ένας χρόνος από τότε που το άσχημο παπάκι είχε εκδιωχθεί από το σπίτι του. Μόλις είχαν αρχίσει να λιώνουν τα χιόνια και, βγαίνοντας από τη σπηλιά του, σκέφτηκε να κολυμπήσει στη λίμνη. Μα…
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 6 Απριλίου 2013 «Από τα γαλάζια, φωτεινά νερά, Με χαιρετάς, Ελλάδα, Τα μάτια μου βλέπουν του Μοριά Τα ολοχιόνιστα βουνά…» Χ.Κ. Αντερσεν Ποίημα απλοϊκό αλλά ενθουσιώδες. Εξάλλου, ο Δανός συγγραφέας ήταν λάτρης της μυθολογίας και του πολιτισμού της αρχαίας Ελλάδας, καθώς είχε λάβει κλασική παιδεία. Οταν περιέπλεε τις ακτές της Πελοποννήσου, φώναζε ταραγμένος:…
Στο περβάζι του παραθύρου ακουμπούσε μια κανάτα αιγινίτικη και δίπλα της βρισκόταν μισοκρυμμένο ένα βιβλίο. Παλιωμένο μου φάνηκε, ολιγοσέλιδο, μα είχε παράξενη εικονογράφηση όπου εικονίζονταν δάση χιονισμένα και λίμνες ακίνητες, ενώ παντού κυριαρχούσαν τα μάτια μιας ξανθής γυναίκας, ώριμης. Μάτια τόσο μεγάλα, που έβγαιναν, λες, από το πρόσωπό της, μάτια όμορφα μα τρομακτικά. Σαν της…
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 6 Απριλίου 2013 Δεκάδες χρόνια κυκλοφορούν στην Ελλάδα αμέτρητα βιβλία του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν. Σταχυολογούμε ορισμένα από αυτά: Δώδεκα παραμύθια Πατάκης, 22 ευρώ Δώδεκα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα παραμύθια του μεγάλου Δανού: «Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι», «Το έλατο», «Ο χοιροβοσκός», «Το μαγικό τσακμάκι» κ.ά. Η εικονογράφηση του Σβεντ Οτο εξαιρετική!…
Τώρα τελευταία, ονειρεύομαι συχνά. Ωραία όνειρα, που, περιέργως, τα θυμάμαι. Ωραία όνειρα, συχνά επαναλαμβανόμενα: Ηλιόλουστα πρωινά σ’ ένα σπίτι παλαιϊκό, αλλά καλοδιατηρημένο, διαμπερές και με μεγάλα φωτεινά δωμάτια, κι εγώ καταμεσής του, περιφερόμενη ασκόπως. Απέξω κήπος. Οχι μεγάλος, οι φοίνικες, όμως, που του στολίζουν την είσοδο, είναι πανύψηλοι και σφριγηλοί. Ο κήπος διαθέτει και παγκάκι.…
Ειλικρινώς. Τα χέρια της πεθύμησα πάνω απ’ όλα. Τώρα βέβαια. Παλιότερα, πού μυαλό… Τα χέρια της λαχταρώ. Και λιγότερο τον πάλλευκο λαιμό της που θύμιζε τ’ αγάλματα, κλασικής, είχαν πει, περιόδου που βρέθηκαν στην άμμο του Νερατζιώνα. Αυτά είχαν ολόιδιο με το δικό της το λαιμό, γιατί – ας ήταν κοπελίτσα – είχε λαιμό ευθυτενή…
Εδώ, πρώτη από τ’ αριστερά, είμαι με τις φίλες μου της Δ’ δημοτικού. Καλοκαιράκι, όπως θα βλέπετε, και από την ησυχία της θάλασσας, και από τα κοντομάνικα, ελαφρότατα και ωραιότατα φορέματα. Μάλλον πρέπει να φωτογραφηθήκαμε Κυριακή διότι διακρίνω σοσονάκια στα πόδια μου και στα πόδια της Πόπης κι άσπρα παπούτσια, πέδιλα, σημάδι ότι προηγουμένως είχαμε…
Τον είδα μέσα από το ταξί. Κυκλοφοριακή συμφόρηση, μια ώρα ακινητοποιημένοι στην Κηφισίας, αδύνατο να προχωρήσεις, τον είδα και δεν σκίρτησα, δεν αναπήδησε η καρδιά μου, μου φάνηκε εντελώς φυσικό ότι ήταν εκεί, σαν να τον είχα μόλις χτες συναντήσει, καλησπερίζοντάς τον, να είχαμε μιλήσει για τα τρέχοντα, ορίζοντας ραντεβού για την επόμενη, να είχαμε…
Σίγουρα μας περίμενε γιατί λαμποκοπούσε και αναδευόταν γλυκά. Μου φάνηκε ότι μειδιούσε· εκείνο το μειδίαμα που έχουν στα αγάλματα οι αρχοντογυναίκες της αρχαιότητας. Ο ήλιος από πάνω της, προστάτης -απ’ αιώνος- και εραστής της και τι δεν την φίλευε: φλουριά αργυρά και φλουριά μαλαματένια, γλάρους και αλκυόνες, χρώματα γαλανά και τιρκουάζ, κι άλλα καταπράσινα ή…