Η Γιούλη Μιγγείρου, με σπουδές Ψυχολογίας και ιδρύτρια του «Κέντρου Συμβουλευτικής για τον Νέο, τον Έφηβο και την Οικογένεια», είναι ίσως από τα πλέον κατάλληλα πρόσωπα για να εκθέσει τους παιδικούς φόβους. Και να μιλήσει γι’ αυτούς. Πιθανόν και να συντελέσει ώστε αυτοί να απαλυνθούν. Και να πραϋνθούν. Διότι όλοι μας γνωρίζουμε τι συμβαίνει μες…
Μια από τις πιο ξεχωριστές, τις σχεδόν άφατες χαρές που μπορεί να βιώσει ένας γονέας είναι όταν αντιληφθεί ότι το παιδί του κατόρθωσε να διαβάσει, διστακτικά μεν και κομπιάζοντας ίσως, τις πρώτες του λέξεις. Ετούτη η χάρις μού δόθηκε καμαρώνοντας τα παιδιά μου, μου δωρίστηκε ξανά και με τα εγγονάκια μου πρόσφατα. Όταν μάλιστα πέρυσι,…
«Το όνομά μου είναι Ραφαέλ Φερνάντες και είμαι παιδί της χωματερής. Πολλοί μου λένε: “Ποτέ δεν ξέρεις τι θα βρεις ψάχνοντας στα σκουπίδια! Σήμερα μπορεί να είναι η τυχερή σου μέρα”. Αλλά εγώ τους λέω: “Φίλε μου, νομίζω πως ξέρω τι θα βρω”. Και ξέρω τι μπορεί να βρει κανείς, γιατί ξέρω τι βρίσκω εγώ…
Ανάμεσα στα –όχι και λίγα– βιβλία της γνωστής συγγραφέως που έχω στα χέρια μου και τα οποία διάβασα με ξεχωριστή προσοχή, επέλεξα να παρουσιάσω το παρόν – το βρήκα μοντέρνο, ενδιαφέρον και ρεαλιστικό. Όμως ας θυμηθούμε αρχικώς ότι η Αγγλίδα συγγραφέας από το όμορφο Μπαθ (1945-) έχει γράψει πάρα πολλά βιβλία για παιδιά και νέους:…
Και αν ο τίτλος του βιβλίου του εξαίρετου και δημοφιλέστατου Ολλανδού συγγραφέα Χις Κέγερ (γενν. 1942) ήταν «Το βιβλίο όλων των καημών», πάλι ταιριαστός θα ήταν. Μες στις σελίδες του αναδεύονται και αγωνιούν καημοί μεγάλοι – καημοί βαρείς, δυσβάσταχτοι, που κλείνονται είτε σε παιδικά στήθη είτε σε στήθη ενηλίκων. Το περίεργο –και ασύνηθες– είναι δε…
Η Χαρούλα στους εφτά ουρανούς, Εκδόσεις Πατάκη, 2013. Η Χαρούλα είναι ακριβώς όπως το όνομά της. Χαρούμενη, χαριτωμένη και καλόκαρδη. Μαθήτρια της Β’ Λυκείου, Θεσσαλονικιά, βρίσκεται ξάφνου στη Λακωνία, φιλοξενούμενη μιας φιλικής οικογένειας. Ο ναυτικός πατέρας της, η μητέρα της κι ο μικρός αδελφός της είναι όμηροι Σομαλών πειρατών, μαζί με το εικοσιπενταμελές πλήρωμα του…
Το διάβασα. Το ξαναδιάβασα. Το διάβασα και πάλι. Για την τέρψη μου και για την καθαρότητα των αισθημάτων μου. Για το φρεσκάρισμά τους μάλλον που σε όλους είναι αναγκαίο κάπου κάπου, για να μην πω συχνά-πυκνά. Οι δυο νέες γυναίκες, δημιουργοί του βιβλίου Ο σκαντζόχοιρος που ξέχασε να φοβηθεί, θα γνωρίζουν ίσως ότι με το έργο…
…Η φωνή σου καμιά φορά προβαίνει στο πλευρό του σαν το δελφίνι που για λίγο συντροφεύει μαλαματένιο τρεχαντήρι μες στον ήλιο και πάλι χάνεται… Σεφέρης («Μνήμη, Β’» Έφεσος – Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ’) Σαν το δελφίνι, που όταν ξάφνου εμφανίζεται δίπλα μας σε απόσταση αναπνοής, μεσημέρι καλοκαιριού, ανοίγοντας τα πλουμισμένα με ασήμια νερά, κι εμείς στη…
«Εις πλείστους ελληνικούς τόπους υπάρχουν φρούρια καλούμενα Κάστρα της Ωριάς ή της Σουριάς, και προς τα φρούρια ταύτα συνάπτονται παραδόσεις περί αλώσεως αυτών διά δόλου υπό των Τούρκων και αυτοκτονίας της βασιλοπούλας, η οποία επί πολλά έτη ηρωικώς ανθίστατο εγκεκλεισμένη…» Νικολάου Γ. Πολίτη «Δημοτικά Τραγούδια» Ακριτικά Όσα κάστρα κι αν είδα και περπάτησα, σαν της…
Το βιβλίο της Ευαγγελίας Στάθη μάς μεταφέρει στους μαγικούς και μαγεμένους κήπους του βυθού, πέρα εκεί όπου θάλλουν ροδόδεντρα κοσμημένα με υπερμεγέθη μαργαριτάρια, όπου τα κοράλλια, οι ανεμώνες και τα ανείδωτα κρίνα φεγγοβολούν, εκεί ακριβώς, «στο Μάη και τον Απρίλη των κυμάτων, σ’ ενάλιους κήπους, σέρες από φύκια». Α, ναι, όταν τυχαίνει να διαβάζω βιβλίο…
