…Η φωνή σου καμιά φορά προβαίνει στο πλευρό του σαν το δελφίνι που για λίγο συντροφεύει μαλαματένιο τρεχαντήρι μες στον ήλιο και πάλι χάνεται… Σεφέρης («Μνήμη, Β’» Έφεσος – Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ’) Σαν το δελφίνι, που όταν ξάφνου εμφανίζεται δίπλα μας σε απόσταση αναπνοής, μεσημέρι καλοκαιριού, ανοίγοντας τα πλουμισμένα με ασήμια νερά, κι εμείς στη…
«Εις πλείστους ελληνικούς τόπους υπάρχουν φρούρια καλούμενα Κάστρα της Ωριάς ή της Σουριάς, και προς τα φρούρια ταύτα συνάπτονται παραδόσεις περί αλώσεως αυτών διά δόλου υπό των Τούρκων και αυτοκτονίας της βασιλοπούλας, η οποία επί πολλά έτη ηρωικώς ανθίστατο εγκεκλεισμένη…» Νικολάου Γ. Πολίτη «Δημοτικά Τραγούδια» Ακριτικά Όσα κάστρα κι αν είδα και περπάτησα, σαν της…
Το βιβλίο της Ευαγγελίας Στάθη μάς μεταφέρει στους μαγικούς και μαγεμένους κήπους του βυθού, πέρα εκεί όπου θάλλουν ροδόδεντρα κοσμημένα με υπερμεγέθη μαργαριτάρια, όπου τα κοράλλια, οι ανεμώνες και τα ανείδωτα κρίνα φεγγοβολούν, εκεί ακριβώς, «στο Μάη και τον Απρίλη των κυμάτων, σ’ ενάλιους κήπους, σέρες από φύκια». Α, ναι, όταν τυχαίνει να διαβάζω βιβλίο…
H ιστορία της μαγειρικής ξεκινά από τα προϊστορικά χρόνια, όταν αυτή είχε ακόμη υποτυπώδη μορφή. Η ανακάλυψη της σούβλας και της χύτρας ήταν στοιχεία που βοήθησαν στην εξέλιξή της. Στα ομηρικά χρόνια φαίνεται καθαρά η σημασία που έδινε ο άνθρωπος των χρόνων εκείνων στο φαγητό: λιτό μεν αλλά ποιοτικό επέλεγαν, όσοι μπορούσαν βέβαια. Στα συμπόσια…
Στις 4 του φετινού Μαΐου η συγγραφέας Λίσα Πράις έστελνε μήνυμα στους πολυάριθμους φίλους και γνωστούς της: «Σήμερα φεύγω για την ευρωπαϊκή περιοδεία προώθησης του βιβλίου μου. Ήταν εξαιρετικός ο συντονισμός της ατζέντισσάς μου του εξωτερικού Heather, στην οποία οφείλω πολλές ευχαριστίες. Κατευθύνομαι αρχικώς προς την Ισπανία, κι έπειτα προς τη Λισαβόνα, Πορτογαλία, όπου θα…
Η τέχνη, ως γνωστόν, προήλθε από την έμφυτη καλλιτεχνική ροπή του ανθρώπου, από την ανάγκη του για το ωραίο που υπήρχε και υπάρχει απ’ αιώνος και πρόκειται για καθαρτήρια ψυχική δύναμη, για πνευματική λειτουργία, σκοπός της οποίας είναι η πραγμάτωση και απόλαυση –προς όφελός μας– του ωραίου, μια και πέρα από κάθε λογική, η τέχνη ξέρει…
Συχνά σκέπτομαι και θαυμάζω: Τι μαγεμένο και ανήκουστο ταξίδι έκανε η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων αφότου ήλθε στο φως (1865) μέχρι τις μέρες μας! Να την πήρε τo χελιδόνι στα φτερά του (όπως την Τοσοδούλα) ή μήπως πανώριοι ερωδιοί; Ή ίσως οι υπέροχοι αδελφοί αγριόκυκνοι, όπως στο παραμύθι του Άντερσεν; Πάντως με όποιο μεταφορικό μέσο κι…
«Η αντίληψη της ομορφιάς είναι μια ηθική δοκιμασία». Πριν καν ξεκινήσει τον πρόλογο του μυθιστορήματος, η συγγραφέας Siobhan Vivian τοποθετεί σαν επίγραμμα την ανωτέρω φράση του Χένρι Ντέιβιντ Θόρο (1817-1862), ξεχωριστού Αμερικανού φιλοσόφου, φυσιοδίφη, σημαντικού πεζογράφου του υπερβατισμού, και ποιητή, φυσιολάτρη – ήταν άτομο μαχόμενο και θαρραλέο. Και είναι μια ευκαιρία για όλους μας, τέτοιες…
«…όταν τελείωσα το παραμύθι και το διάβασα ένιωσα ότι μιλούσα για τον αποχωρισμό από τη μητέρα, που ήταν για μένα μια Μαραλά. Ήταν για μένα ένα μαγικό πρόσωπο. Νομίζω δηλαδή ότι μιλώ για το ταξίδι της αυτονομίας. Βέβαια, μπορεί κανείς να κάνει κι άλλες αναγνώσεις, για τη μετάβαση, ας πούμε, από τον κόσμο της προφορικότητας…
Ξέρω, κάθε φορά που παίρνω στα χέρια μου ένα βιβλίο του Ιρλανδού Τζον Μπόιν, πως διαβάζοντάς το θα πεταρίσει πολλές φορές η καρδιά μου κι άλλο τόσο θα αναστενάξει γλυκά. Άλλωστε μες στους σκοπούς της τέχνης δεν είναι και το να ανάβει φλόγες εμπρός στα μάτια που θα φωτίσουν μονοπάτια ψυχής ικανά να οδηγούν σε…
