«Το λεύκωμα του Ε2 – Μαργαρίτα Αυγερινού» Πιάνει στα χέρια του ο Λουκάς το ροζ τετράδιο και σέρνει μαλακά τα δάχτυλά του στην ετικέτα· χάδι απαλότατο μα και γεμάτο κινήσεις περίσκεψης. Ένα κοριτσίστικο λεύκωμα στην τσάντα του! «Θέλω να το προσέχεις, Λουκά, είναι λεύκωμα. Είσαι το πρώτο αγόρι που θα γράψει». Το δεκάχρονο παιδί το…
«Σε στάλα βροχής του Απριλιού θα γλιστρήσεις;Θ’ αράξεις σε σύννεφο ροδοβαμμένο;Θα ‘ρθεις απ’ την πύρινη πόρτα της δύσης;Ακόμα προσμένω!» Έγραψε στο ποίημά του «Μεγάλη Προσδοκία» ο αισθαντικότατος και μελωδικός ποιητής μας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877-1940), μόλις ο αγαπημένος του αδελφός αποδήμησε. «Σ’ όσους δεν βρίσκονται πια κοντά μας αλλά είναι πάντα δίπλα μας», η πρωτοσέλιδη αφιέρωση…
Ένα πανηγύρι είναι το βιβλίο αυτό· χρώματα κι αρώματα, ρυθμός και φαντασία και χιούμορ ανυπότακτο και απεριόριστο. Αλλά γιατί να περιοριστεί και να υποταχθεί ή να ελεγχθεί το χιούμορ; Υποτάσσεται το πνεύμα –υπό ομαλές και κανονικές συνθήκες, βέβαια–, οι αστραπές του νου χλομιάζουν ή εξαντλούνται; Μάλιστα, δεν είμαι σίγουρη ότι και σε συνθήκες βίας ή…
«Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη,η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι·με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει…» Όχι βέβαια ότι αναίτια μου ήλθαν στον νου οι στίχοι του μέγιστου Διονυσίου Σολωμού κοιτώντας και αποθαυμάζοντας τις πέτρες στο ευφρόσυνο βιβλίο της Καίτης Μεσσηνέζη, όπου τα πάντα λαλούν με χίλιες φωνές…
O «λογοποιός», λοιπόν, κατά τον Ηρόδοτο. Γεννημένος στη σκλαβιά, μεγαλωμένος στη σκλαβιά, με σκλαβωμένη αργότερα πατρίδα, άρχοντας τελικώς του λόγου και του λογισμού, πρίγκιπας της ευθυκρισίας, της καθαρής σκέψης, της γνώσης του ανθρώπινου γένους. Μυθοπλάστης και θυμόσοφος, οδοιπόρος διά βίου προς αναζήτηση πνευματικών κατακτήσεων, ένας μύθος και ο ίδιος, και όχι μόνον για την εποχή…
Μια καρδιά χτυπά. Κι άλλη. Κι ακόμη μια. Χτυπούν μαλακά, ήμερα, ρυθμικά. Όμως από πού έρχονται αυτά τα γλυκά καρδιοχτύπια; Αξίζει να δώσουμε την προσοχή μας. Να σταθούμε, να αφουγκραστούμε· την κυρία Συμέλη πρώτα που στέκει στην είσοδο της βιβλιοθήκης και απευθύνεται στα παιδιά: «Η καρδιά του σχολείου χτυπά. Πού χτυπά; Πώς χτυπά;» Από τα…
To ομολογώ· και αμαρτία εξομολογημένη ουκ έστιν αμαρτία. Εάν θεωρηθεί αμαρτία το ότι στον μαγικό, εφιαλτικό αλλά και λυτρωτικό κόσμο του Ματίας Αλμοσίνο εισήλθα διστακτικά. Πώς μπαίνεις σε άγνωστο σπίτι καλεσμένος και μιλάς μονολεκτικά στην αρχή, κοιτάς φευγαλέα, κάθεσαι άβολα στην άκρη του καναπέ, αρνείσαι το κέρασμα; Περίπου έτσι αισθάνθηκα διαβάζοντας αρκετές από τις πρώτες…
Η γνωστότατη, και κατ’ επανάληψιν βραβευμένη, συγγραφέας Λίτσα Ψαραύτη, συχνότατα στα βιβλία της καταπιάνεται με προβλήματα και αγωνίες που κατατρώγουν τις νεανικές ψυχές, βυθίζοντας στην απόγνωση και στο σκότος ζωές που θα έπρεπε να κυριαρχούνται από τη μέθη των ονείρων και της δημιουργίας, και να περιβάλλονται από το φως των ανθισμένων χρόνων. Aς θυμηθούμε το Αυγό…
Σε τόσα έτη αιχμαλωσίας, πόσα και πόσα χιλιόμετραανυπομονησίαςπερπατημένα σε δέκα τετραγωνικά![…]Δεν αγριεύει πια, δεν εξανίσταται·όχι πως του ‘γινε συνήθεια η σκλαβιάκαι πως την υποφέρει,αλλά μονάχα από συναίσθηση περιφρονείκαι στέκεται στο ύψος του!…Αλέξης Μπάρας, «Λέων αφρικανικός» Βιβλίο μοναδικό! Ακριβώς σαν τον Ιβάν, τον υπέροχο ήρωά του. Που μπορεί να σε κάνει να δακρύσεις ή μπορεί και…
Βιβλίο ταξιδιάρικο, θαλασσινό, σελίδες που ευωδιάζουν αλμύρα, μοσκοβολούν περιπέτεια και οδηγούν τον μικρό αναγνώστη, μέσα από τις πλατιές, γαλανές λεωφόρους, με τη συνοδεία γλάρων, χελιδονόψαρων και δελφινιών, σε ώρες τέρψης και στιγμές εκπληκτικές προβάλλοντάς του εικόνες μιας άλλης ζωής· ζωής άγνωστης, έξω από την καθημερινότητα της πόλης, μακριά από τα οικεία και συνηθισμένα, μιας ζωής…
