Αφότου ο άνθρωπος θέλησε να εκφράσει τον κόσμο ξεκίνησε να ζωγραφίζει στους τοίχους των σπηλαίων.
Αυτό το θαυμαστό ξεκίνημα ήταν και η πρώτη μορφή γραφής. Άλλωστε στο «Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης», των Η. Liddel-R.Scott, το ρήμα γράφω έχει και την έννοια του σχεδιάζω και ζωγραφώ. Στα έργα του όμως αυτά, στα οποία ο προϊστορικός καλλιτέχνης αφηγήθηκε τη φύση, τη ζωή και την ανάπτυξη φυτών και ζώων, τις δραστηριότητες της Ομάδας κ.ά., απέδωσε κίνηση, τοποθετώντας λ.χ. μέλη ζώων διαδοχικά, δημιουργώντας ουσιαστικώς κινούμενες εικόνες. Από τότε αντιλαμβανόταν ότι τίποτε δεν έμενε στάσιμο, όλα διαρκώς άλλαζαν, μεταβάλλονταν και επομένως οι παραστάσεις του δεν έπρεπε να ακινητούν. Δημιούργησε τότε έκπαγλα έργα. Στην Αλταμίρα της Ισπανίας ανακαλύφθηκαν βραχογραφίες υψηλής τέχνης, έργα καλλιτεχνών που έζησαν κατά τη περίοδο του Μαγδαλένιου, στα τέλη της Ανώτερης Παλαιολιθικής Εποχής (15.000-10.000 χρόνια πριν από τις μέρες μας). Στις συγκλονιστικές αυτές εικόνες είναι εμφανής η απουσία διακοπής και ολοφάνερος ο συσχετισμός των εικόνων. Παρόμοια κίνηση και ανάλογη ομορφιά παρατηρούνται και στις βραχογραφίες του Λασκώ της Γαλλίας, της Αρμενίας, της Ισπανίας, της Σκανδιναβίας, της Κένυας, και αλλού, μα και στον ελλαδικό χώρο (Μάνη, Παγγαίο π.χ.). Ορισμένες από αυτές δίνουν την εντύπωση κινουμένων σχεδίων!
Με τον καιρό και με τις αναρίθμητες αλλαγές, και καθώς τίποτε δεν μένει αδρανές -προπαντός τα όνειρα και οι προσδοκίες- χάρη σε επινοήσεις, ανακαλύψεις, έρευνες, οράματα, κόπους, αβεβαιότητες και επιτυχίες, -και για την τέρψη, τη συγκίνηση, την ενημέρωση, τη διασκέδαση, τον προβληματισμό μας- γεννήθηκε ο κινηματογράφος (ελλ. κίνημα+γράφω). Α, ακατανίκητος συνδυασμός τέχνης και βιομηχανίας. Και τρομακτικές οι δυνάμεις του, καθώς μπορεί να απευθυνθεί σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Η λογοτεχνία ανέκαθεν τροφοδότησε τον κινηματογράφο και έργα συγγραφέων με μεγάλη απήχηση έγιναν ταινίες κατ’ επανάληψιν από διαφορετικούς σκηνοθέτες, ερμηνευτές, παραγωγούς, άλλες μεταφέροντας στην οθόνη επιτυχώς το λογοτεχνικό έργο και άλλες όχι. Πάντως η μαγεία του κινηματογράφου για μερικούς ανθρώπους -όπως η γράφουσα- είναι ασύλληπτη. Και αδιαπέραστο το μαγνάδι -μολονότι αραχνοΰφαντο- που τυλίγει τον θεατή όταν σβήνουν τα φώτα… Κατωτέρω υπενθυμίζουμε ορισμένα από τα βιβλία που έγιναν ταινίες κινηματογραφικές. Βιβλία για παιδιά ή με ήρωες παιδιά. Βιβλία κλασικά – το πλείστον πολυαγαπημένα.
Διαβάστε το άρθρο σε μορφή PDF.