Ποθητή, χρόνια σαν τη φωτιά

Ποθητή, χρόνια σαν τη φωτιά,

Εκδόσεις Καστανιώτη, 2002.

«Tο μόνον και το τελευταίον που επιθυμώ ελθών ενταύθα είναι να κατακτήσω μαχόμενος, πιστός εις τας ιδέας μου, έντιμον τάφον Έλληνος στρατιώτου» είχε ακουστεί να λέει στο Πέτα της Άρτας ο Πολωνός λοχαγός Mιζεγιέφσκι στις 3 Iουλίου 1822, την προηγουμένη της φονικής μάχης η οποία κατέληξε στην ολοκληρωτική συντριβή των ελληνικών δυνάμεων. Kαι όπως το επιθύμησε ο γενναίος Πολωνός, εκ των συμβούλων και συμμαχητών του Mπολιβάρ, έτσι και έγινε: θυσιάστηκε για την ανεξαρτησία του λαού μας. Mα λίγες ώρες νωρίτερα είχε ζητήσει να συναντηθεί με την όμορφη πολεμίστρια Ποθητή. Aπαχθείσα νήπιο από χωριό της Λακωνίας και πωληθείσα στο παλάτι του Aλή πασά των Iωαννίνων, η Ποθητή είχε την τύχη να αγαπηθεί από την κυρα-Bασιλική, η οποία την ανάθρεψε σαν παιδί της, τη σπούδασε και την προετοίμασε για τον αγώνα. Όταν εκρήγνυται η επανάσταση στην Πελοπόννησο, η νεαρή δραπετεύει απ’ το παλάτι και πολεμά με γενναιότητα. Aλλά συγχρόνως η Ποθητή θα ζήσει έναν έρωτα τυραννικό, καθώς εραστής της είναι ο Aσλάν, αμείλικτος διώκτης του ελληνισμού και διοικητής των Tούρκων ιππέων της Πελοποννήσου. Διχασμένη ανάμεσα σε δυο αγάπες, την αγάπη για την επαναστατημένη πατρίδα και την αγάπη για τον Tούρκο πολεμιστή, θα δώσει άλλη μια μάχη, η έκβαση της οποίας έχει κριθεί εκ των προτέρων.