ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ kiousis@enet.gr(link sends e-mail)
Ο Λεωνίδας, ο αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων, πρίγκιπας των Ηρακλειδών, ξαγρυπνά στις Θερμοπύλες. Του Αυγούστου 20. Πανσέληνος. Την επαύριον θα διεξαχθεί η τελευταία μάχη• θα τελεστεί η προδιαγεγραμμένη θυσία: χίλιοι περίπου Έλληνες πολεμιστές αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη στρατιά που αντίκρισε ποτέ η ανθρωπότητα.
Το ιστορικό μυθιστόρημα «Η Θυσία», εκδόσεις Πατάκη, γραφόταν επί τρία χρόνια από την Ελένη Σαραντίτη. Όσοι βρέθηκαν προ ημερών στο Μουσείο Μπενάκη κατά την παρουσίασή του και φυσικά όσοι το διάβασαν αφέθηκαν πρωτίστως στη χαρά και στη γοητεία του δωρικού της λόγου.
«Θα μπορούσε το βιβλίο να αποτελεί εγχειρίδιο ιστορίας», τόνισε η δρ Γεωργία Κακούρου-Χρόνη, επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Κουμαντάρειος Πινακοθήκη Σπάρτης. «Το βιβλίο αποτελεί μία επίκληση στη μνήμη, την οποία επικαλείται και ο ίδιος ο Λεωνίδας, γιατί, όπως ισχυρίζεται, “η μνήμη, και όχι η λήθη, μας διαμορφώνει και συχνά-πυκνά μας συντηρεί”. Τη Μνημοσύνη μοιάζει να επικαλείται και η συγγραφέας που, κατά τους Ορφικούς, ενδυναμώνει τη μνήμη και καθιστά ευδύναμον και κρατερόν τον λογισμόν, αντίθετα με τη λήθη που είναι βλαψίφρων, που βλάπτει τη φρόνηση».
Στον χαιρετισμό της η Άλκη Ζέη τόνισε: «Το βιβλίο της Ελένης είναι τρυφερό σα ν’ ακούς πουλί να κελαηδάει και συγχρόνως άγριο, σκληρό και γενναίο λες και σε δέρνει αγριεμένη θάλασσα. Κι η γλώσσα του το ίδιο τρυφερή και σκληρή. Δεν λέει π.χ. με κοίταξε κατάματα, αλλά “έστειλε τα μάτια του κατευθείαν στα δικά μου”. Να μην ξεχάσω και την ενδυματολόγο Ελένη που περιγράφει τις στολές που φορούσαν οι διάφοροι λαοί, οι Μήδες και οι Πέρσες, οι Ινδοί, οι Λύβιοι, οι Αιθίοπες, οι Άραβες, με τόσες λεπτομέρειες που θα έκαναν τον Τσαρούχη να ζηλέψει. Η Ελένη μού ξύπνησε με το μυθιστόρημά της τις δικές μου μνήμες, όχι και τόσο μακρινές, τόσο που να νομίζω πως έχω ακούσει με τα ίδια μου τ’ αυτιά τη φωνή του Λεωνίδα. “Συναγωνιστές, όλα είναι επιτεύξιμα”».
Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 04 Μαΐου 2010
