ΚΩΣΤΑΣ ΠΟΥΛΟΣ
Ενα παγωτό διαρκεί λίγο
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: KATALIN SZEGEDI. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Κώστας Πούλος έγραψε για τα παιδιά των πρώτων τάξεων του Δημοτικού ένα χαριτωμένο, σπινθηροβόλο βιβλίο, όπου οι μικροί αναγνώστες θα αναγνωρίσουν στιγμές από τη δική τους ζωή στις σελίδες του. Θα διαβάσουν για τον πατέρα του Αντώνη, που είναι πάντα τόσο απασχολημένος, ώστε δεν βρίσκει χρόνο για τα παιδιά του, για τη μάνα που τρέχει διαρκώς να τα προλάβει όλα, και σπίτι και οικογένεια και γραφείο, «δεν έχω καθόλου χρόνο…», λέει και χάνεται βιαστική.
Ο χρόνος, τι βάσανο η απουσία του. «Πάλι δεν έχει χρόνο ο μπαμπάς», είπε ο μικρός στην αδελφή του στενοχωρημένος. Και η αδελφή του η Αννα, που πάει στο Νηπιαγωγείο, απορεί και, «Χρόνο; Δηλαδή τι χρόνο;», ρωτά παίζοντας με τις ατίθασες κοτσίδες της. Και όπως της εξηγεί ο αδελφούλης της, ο χρόνος κάνει τις ώρες να περνούν βιαστικά. Με συζητήσεις και συμφωνίες κατέληξαν πως έπρεπε να βρεθεί χρόνος για τους γονείς τους, χρόνος που θα χαριζόταν στα παιδιά. Γι’ αυτό απευθύνθηκαν στο ρολογά. Να τους πουλήσει ένα ρολόι με πολλές ώρες μέσα, ώστε να περισσέψουν για τους πολυάσχολους γονείς. Μα πού να βρεθεί τέτοιο ρολόι; Ασε που αυτός, ο χρόνος, άλλοτε στεκόταν ακίνητος κι άλλοτε περνούσε βιαστικός. Οπως στα ωραία πράγματα (π.χ., το παγωτό, το διάλειμμα στο σχολείο) που βαστούσαν λίγο, ή, όπως στις βαρετές στιγμές, οικογενειακές επισκέψεις σε στριφνά πρόσωπα, ύπνος κ.λπ., που έλεγες πως δεν τελειώνει. Τι να έκαναν λοιπόν; Επρεπε να βρουν χρόνο, περισσότερο χρόνο. Τον χρειάζονταν. Χρειάζονταν τους γονείς τους δίπλα τους.
Εως ότου, κι εκεί που είχαν πια απογοητευθεί, πέρασε από τη γειτονιά τους ένας πλανόδιος έμπορος. Τι λογής ήταν τα εμπορεύματά του; Μηχανές. Ξυριστικές μηχανές, μια ραπτομηχανή, μια παγωτομηχανή και μια μηχανή του χρόνου. «Μπορεί να παράγει μέχρι και τρεις ώρες χρόνο την ημέρα…», εξήγησε ο μηχανοπώλης. Η απάντηση στις προσευχές των παιδιών. Ονειρο ήταν ή μήπως τους έπαιζε παιχνίδια η φαντασία τους;
Μάλλον.
Βεβαίως η παγωτομηχανή που αγόρασαν οι γονείς ήταν μια πραγματικότητα, μια γλυκιά πραγματικότητα, γιατί «το παγωτό, σκέφτηκαν, είναι, αν όχι το καλύτερο, πάντως από τα πιο καλά πράγματα που έχει ανακαλύψει ο άνθρωπος».
Πολύ ωραία η εικονογράφηση της Κάταλιν Σενγκέντι, από τη Βουδαπέστη, η οποία έλαβε πέρυσι το κρατικό βραβείο της Ουγγαρίας για το «Ωραιότερο Παιδικό βιβλίο».
Κριτική στην εφημερίδα “Ελευθεροτυπία”.
